در روزهای تلخ تر از زهر پس از انتخابات اخیر حوادث باورنکردنی بسیاری را پشت سر گذاشتیم که هریک از آنها به تنهایی برای نگارش صدها مقاله و تحلیل و همچنین برای ارائه توضیح از طرف مسئولین و بازخواست آنها و نیز تایید بی کفایتی ایشان در تدبیر امور کفایت میکرد ...ولی آنچه در کنار همه اینها بسیار خوش درخشیده است صبوری و تحمل مردم دردمند ماست.
اکنون بر لیست رویدادهای اخیر عناوین دیگری نیز افزوده میشود که نمی توان به راحتی بر آنها عنوان بی تدبیری نهاد . بلکه شبهه عمدی بودن آنها قوی تر می نماید. دستگیری امام جماعت اهل تسنن زاهدان و اعدام فعالان سیاسی کردستان از آن جمله اند. گویا جریانی هست که از آرامش ، می هراسد. و بقای خود را در آشوب و در هم شکستگی جامعه می داند.
به راستی چرا؟ و تا کی؟ و به چه قیمتی؟
راه سبز امید ، نیازمند رهروانی خویشتندار است . تنها راه خلع سلاح کردن چنین جریانی خویشتنداری و حرکت بر مدار خرد و آرامش است.
رهروان این راه باید با دوختن چشم دل بر آینده ای که از آن آنان خواهد بود و تمام تلاش خشونت طلبان نیز مهر تاییدی بر تحقق آن است، دردمندانه اما مصمم از دامن زدن بر هر گونه خشونت پرهیزنمایند.
اکنون خویشتنداری ، سبزترین رفتارهاست. رهروان راه سبز امید بایستی صبورانه و مسیح وار زخمها را بر تن روشن خود ، متحمل شوند اما همسو و همشکل خشونت طلبان نگردند.
خویشتنداری را به یکدیگر توصیه کنیم . نه بعنوان یک توصیه اخلاقی بلکه بعنوان یک ضرورت و رویکرد سیاسی .
هرگونه رفتار خشونت گرایانه دقیقا آن چیزی است که راه سبز امید را به مخاطره می اندازد.
بگذرد این روزگار تلخ تر از زهر
بار دگر روزگار چون شکر آید....
اکنون خویشتنداری ، سبزترین رفتارهاست. رهروان راه سبز امید بایستی صبورانه و مسیح وار زخمها را بر تن روشن خود ، متحمل شوند اما همسو و همشکل خشونت طلبان نگردند.
خویشتنداری را به یکدیگر توصیه کنیم . نه بعنوان یک توصیه اخلاقی بلکه بعنوان یک ضرورت و رویکرد سیاسی .
هرگونه رفتار خشونت گرایانه دقیقا آن چیزی است که راه سبز امید را به مخاطره می اندازد.
بگذرد این روزگار تلخ تر از زهر
بار دگر روزگار چون شکر آید....
