مردم نجیب و متحمل ما در 30 سال گذشته سختی های بسیار زیادی را از سر گذرانده اند. روزهای سخت جنگ با فاصله بسیار کوتاهی از پیروزی انقلاب فرصت چشیدن طعم آزادی از رژیم طاغوت را نداد، با اینهمه شاکر ازنعمت زندگی در کشوری آزاد ، سختی ها را آسان نمود و پایمردی های دوران دفاع مقدس را رقم زد.
آسیب های عمیق جنگ و ویرانی های عمرانی و اجتماعی و اقتصادی آن تا پس از سالها خاتمه جنگ ، تحمل شد و مردم با درک و شعور بالای خود هیچ مشکلی را بر سر کارگزاران خود فریاد نزدند و نجیبانه در کنار آنها با متنانت همراهی کردند و . سخت ترین اعتراضات در شیرین ترین طنزها و لطیفه ها گفته شد ...گویی همه در اعماق ضمیر خود درک کرده بودند که همگی در تلخ و شیرین این سرزمین سهمیم اند و کسی مقصر روزهای سخت نیست و همه مسئول بهروزی یکدیگرند.
.....
همه چیز بسیار معمولی پیش میرفت و کم کم همه عادت کرده بودند به ادبیات تکراری صدا و سیما و دولتمردان و وقایع روزانه و ...به اندک بهبودیی راضی و شاکر بودند.
و عده ای نیز از سر دردمندی ، بی اعتنا به هر چه که میرفت ، روزگار میگذراندند.
........
در انتخابات دهم چه پیش آمد که همه چیز از جای همیشگی خود خارج شد؟
بی اعتنایان ، سخت حساس و فعال شدند؛
مردم عادی با شعف و امیدواری بسیار یکدیگر را به مشارکت در انتخابات تشویق می کردند
سالن های سخنرانی مملو از جمعیت میشد
وقت برای رسیدن به برنامه های متنوع کفایت نمی کرد
شعر ها ، سرودها ، پوستر ها و طرح ها ...رنگ و بوی دیگری داشتند...
....
همه شاد بودند، شادی بی سابقه ای که نمونه اش را در حافظه جمعی مردم به سختی می توان یافت.
....
طرفداران رقبا نیز با هم بر سر مهر بودند و پلیس و نیروی انتظامی به حق حافظ امنیت همه آحاد مردم بود.
.....
همه شاد بودند.
گویا در انتظار برداشت محصول میوه آزادی در کشور خود بودند. میوه ای که هر بار به دلیل ملاحظاتی مانند جنگ ، امنیت ملی ، توطئه های دشمنان وغیره ..از خوردن آن صرف نظر کرده بودند. اما اینبار دیگر هیچ مشکلی وجود نداشت . هیچ مانعی برای چشیدن میوه ای که 30 سال پیش برای آن به پا خاسته بودند وجود نداشت.
...
چه شد که به تلخ ترین شیوه ممکن از چشیدن طعم آن بازداشته شدند؟
....این داستان ادامه دارد
....این داستان ادامه دارد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر