دولت چه بخواهد اعلام کند چه نخواهد اعلام کند، این اتفاق رخ داده است که یکپارچگی ظاهری سالیان گذشته جای خود را به بروز تفاوت های باطنی داده است.
این امر به هیچ رو امر نگران کننده ای نیست. اتفاقی است که یک روز بالاخره باید می افتاد. اما چرا نهادهای رسمی سعی در کتمان آن دارند؟
چه فایده ای دارد تفاوتها را نادیده گرفتن؟ چه اشکالی دارد بپذیریم که دولت نماینده تمام ملت نیست؟
وجود اختلاف دیدگاه دریک جامعه نشانه بیداری و پویایی آن است. و تبدیل طرف مقابل به دشمن ملی و مربوط به بیگانگان دلیلی جز ضعف بنیان های نظری و سیاسی ندارد.
آنچه شادی روزهای قبل از انتخابات را به تلخی تا اکنون تبدیل کرد ، حاکمیت همین دیدگاههای ضعیف و بی مایه است که متاسفانه مجذوب حقانیت خود نیز می باشند و این مجذوبیت ، مجوز هر شیوه دفاعی و حذفی را برای آنها صادر کرده است.
اما آنچه به این جریان کمک کرده و می کند ، تخریب اخلاق اجتماعی و پائین آوردن ذائقه انسانی در طی سالها ، در بین مردم است.
برای حل هر معضلی باید مسیرهای پیدایش آن معضل را بازنگری کرد. جامعه ما بدون بازسازی اخلاقی و اجتماعی ، محصولی بهتر از این روزها تولید نخواهد کرد.
موج سبز نقطه بیداری امید به زنده بودن اخلاق در ایران است .
رهنوردان راه سبز امید باید از خود شروع کنند و آنگونه بزیند که در شأن و شایستگی خود و فرزندان و هموطنانشان می دانند.
سبزها برای دشنام دهندگان، دگم اندیشان و فرصت سوزان نیز بسیار متاسفند و کینه ای از آنها بدل نمی گیرند. زیرا مخرب بودن کین خواهی و کوته نظری را با پوست و گوشت خود و تا مغز استخوان درک کرده اند.
اکنون دوره رفتار به سان زندگان فرا رسیده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر