این روزها همه چیز عجیب و غیر قابل پیش بینی است. جای خیلی چیزها عوض شده. همه چیر به آن لحظه عطف بر میگردد. همان جا که از پست قبل باقی مانده .
سوالی که پاسخش ذهن حیرتزده را آرام خواهد کرد.
و حالا روز قدس ...
روز قدس در پیش است و همه در تدارک وارد شدن در روزی که قبلا از کنار آن به راحتی می گذشتند. هم دولتیان و هم مردم ! هیچکس نگران نبود. تلویزیون مشقش را از بر بود و مردم هم می دانستند که تا یکی دو روز باید گزارش های ارسالی از هر دره و تپه ای را پس از اخبار سراسری تحمل کنند.
ولی امسال ماجرا متفاوت است.
امسال دولتیان در رودربایستی قرار دارند. نمیتوانند از مردم بخواهند که در خانه ها بمانند واز همانجا اسرائیل را لعنت کنند. از طرف دیگر چندان هم انتظار حضور باب میلشان از طرف مردم وجود ندارد.
مردم هم با بر عکس سالهای گذشته شور و شوق غریبی برای فرارسیدن روز قدس دارند و دائم نگران ترفندهای بازدارنده دولتیانند.
امروز در خبرها آمده بود که دانشگاه تهران را برزنت اندود میکنند!!!
راستی کسانی که این تدبیر را اندیشیده اند هیچ با خود فکر می کنند که این تدابیر در مقابله با چه مشکلی است؟
خودشان خنده اشان نمیگیرد؟ از اینکه در تدارک پنهان کردن مرد شماره 2 کشور با پشتوانه 24 میلیون رای اند؟
در روزی که بناست نمایش وحدت باشد ، تدارک جدایی دیدن چه معنی میدهد؟
البته شاید دلایل محکمی برای این تدابیر وجود دارد که خسروان دانند. وموضوع سخن نیز این مورد نیست.
بلکه نمونه ای برای متفاوت بودن همه چیز آورده شد.
امیدوارم متفاوت ترین جنبه از راهپیمایی ، عدم خشونت دولتیان با مردم باشد. امیدوارم در این روز دولت ، مردم را غافلگیر کند و کسی کار به کار دیگری نداشته باشد!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر